Gjatë agjërimit, qarkullimi i traktit tretës çlirohet nga tretja e ushqimit dhe metabolizimi i lëndëve ushqyese në procesin e tretjes së ushqimit. Në këtë mënyrë, zemra jonë pompon një sasi më të vogël gjaku dhe energjia në trup drejtohet nga tretja e ushqimit në veprime të tjera të rëndësishme: shërimi i plagëve, puna intelektuale dhe tejkalimi i sëmundjeve.
Dr. Allan Cott, një nga ithtarët e shërimit me agjërim, thekson në librin e tij “Agjërimi si një mënyrë jetese” se agjërimi çon në një pushim të përgjithshëm fiziologjik të traktit tretës si dhe në sistemin nervor qendror dhe normalizon dhe balancon metabolizmin.
Fituesi i çmimit Nobel, dr. Alexis Carrel, tha se gjatë agjërimit në organizëm ndodhin procese komplekse dhe të pashpjegueshme që janë shumë të rëndësishme për trupin dhe se në këtë mënyrë agjërimi i shpëlan të gjitha përbërjet në trup dhe i ndryshon ato.
Gjithashtu, konstatimi i shkencëtarit amerikan Dr. Herbert M. Shelton (1895-1985) në librin “Agjërimi mund të shpëtojë jetën tuaj”, citohet edhe sot nga ithtarët mjekësorë të agjërimit: “Nuk ka asgjë më të bukur sesa të dëshmosh shërimin e plotë të sëmundjeve gjatë agjërimit”. Shelton thekson më tej se agjërimi pushon trupin; lehtëson e përshpejton punën e sistemit tretës; lehtëson punën e veshkave dhe kanalit urinar duke reduktuar urinimin; mpreh shikimin (një person mund të shohë dy herë më mirë pas agjërimit); largon toksinat dhe pastron trupin; përmirëson gjendjen e shëndoshë të mendjes, sepse mospërmbajtja në dietë çon në dembelizëm, përgjumje dhe të menduarit më të dobët; rinovon dhe rigjallëron dhe mbron nga obeziteti.
Hipokrati “Babai i Mjekësisë”, i cili jetoi deri në një moshë 90-vjeçare, shkroi: “Të gjithë e kanë një mjek në vetvete; ne thjesht duhet ta ndihmojmë atë në punën e tij. Të hash kur je sëmurë, do të thotë të ushqesh sëmundjen tënde”. Dhe filozofi i madh Paracelcus, shkroi: “Ata që agjërojnë janë në duart e mjekut të brendshëm.
