Zëri i nënës është gjithmonë pasqyra më e saktë e kohës që jetojmë. Në një rrëfim të ndjerë dhe thellësisht simbolik, motra e Heroit të Popullit Afrim Zhitia sjell një bisedë të thjeshtë me Nanën, e cila shndërrohet në një dëshmi të fuqishme për besimin, shpresën dhe ndjeshmërinë që populli ndjen sot. Një rrëfim që flet më shumë se politika – flet nga zemra e nënave shqiptare.
Shkruan motra e heroit të popullit, Afrim Zhitia
Të kuptosh vendin, dëgjo edhe nënat
Sot në bisedën e zakonshme të mëngjesit me Nanën, në mes të fjalëve të zakonshme, m’tha:
“Zot ma ruaj atë djalë.”
E pyeta:“Cilin djalë, oj nanë?
Ajo:“Albinin, de.”
Pastaj vazhdoi:
“Kurr kush përpara për fmi as që i ka përmendë pret. As për gra lehona, nuk ka menue kush. Edhe penzijat i rriti. Besom, kam menue se kurr matanë Ibrit s’kemi me dalë në at Mitrovicë.”
Kishte trishtim në sytë e saj kur e përmendi Mitrovicën.
Mua m’u kujtua burgu i Mitrovicës, një stufë e madhe ku, në vitet e robërisë, digjeshin vitet e rinisë shqiptare.
Më pas tha:
“Kur po e shoh BASHKIMIN, DJALIN E ASAJ SHPIJE QË NA QITI NË DRITË, NË KRYE TË USHTRISË, zemra mal po m’bahet.”
Pasi u mendua pak, mbylli sytë, fërkoi ballin e tha, me zë të dridhur:
“Ky Albini diqysh e ka një nuri, e ka nj dije … sikur po më hjek mall.”
#MosLëshoPe
Postimi marr nga faqja Mekuli Press
