Mos më thuaj të jem më pak.
Mos më thuaj të mos lexoj, të mos mendoj, të mos ndiej thellë.
Unë nuk jam për të heshtur, për t’u ulur, për t’u përshtatur.
Unë jam grua që lexon,
jo për të kaluar kohën, por për të zgjuar botë të reja.
Jam grua që shkruan,
jo vetëm histori dashurie, por rrëfime të rezistencës sime.
Unë jam grua që pyet, dyshon, sfidon —
edhe kur më thonë të mos e bëj.
Jam grua që qesh me gjithë shpirtin
dhe qan pa frikë nga gjykimi.
Sepse ndjeshmëria nuk më bën të dobët —
më bën njeri, më bën e fuqishme.
Unë nuk pres të më shpëtojë askush.
Zgjedh të jem me dikë, por nuk i përkas askujt.
Dashuroj fort, por s’jam gati të humb veten në emër të askujt.
Trupi im, zëri im, shpirti im — janë të miat.
Gjithmonë.
Mos më dashuro nga frika se mund të më humbasësh,
por nga guximi për të më parë ashtu siç jam.
Dhe nëse nuk ke guxim të qëndrosh pranë një gruaje që fluturon,
atëherë mos më ndal flatrat.
Unë jam art.
Jam revolucion.
Jam zë.
Jam grua që s’harrohet — sepse nuk jetoj për të kënaqur,
por për të ekzistuar me gjithë dritën time.
