Të rinjtë në BE largohen nga shtëpia e prindërve të tyre në moshë mesatare prej 26.2 vjeç. Në përgjithësi, të rinjtë nga veriu largohen nga shtëpia e prindërve të tyre më herët, krahasuar me të rinjtë nga vendet më jugore.
Të rinjtë në Mal të Zi qëndrojnë në shtëpinë e prindërve të tyre më gjatë, mesatarisht deri në moshën 33.3 vjeç, ndërsa të rinjtë në Finlandë e lënë atë më herët, mesatarisht, në moshën 21.4 vjeç. Të rinjtë në Maqedoni qëndrojnë me prindërit e tyre mesatarisht deri në moshën 32.1 vjeç.
Në vitin 2024, të rinjtë në nivel të BE-së e lanë shtëpinë e prindërve të tyre mesatarisht në moshën 26.2 vjeç, që është rënie e lehtë krahasuar me 26.3 vjeç në vitin e kaluar, sipas të dhënave të fundit të Eurostat të publikuara në shtator të këtij viti.
Të rinjtë në Kroaci qëndrojnë në shtëpinë e prindërve të tyre më gjatë mesatarisht – deri në 31.1 vjet, e ndjekur nga Sllovakia (30.9), Greqia (30.7), Italia (30.1) dhe Spanja (30.0). Në të kundërt, të rinjtë në Finlandë largohen më herët nga shtëpitë e prindërve të tyre, mesatarisht në moshën 21.4 vjeç, të ndjekur nga Danimarka (21.7) dhe Suedia (21.9).
Të dhënat e Eurostat tregojnë se që nga viti 2002, kjo moshë mesatare ka lëvizur pak midis një minimumi prej 26.1 vjeç në vitin 2019 dhe një maksimumi prej 26.8 vjeç në vitin 2006.
Të dhënat më të fundit të disponueshme për Maqedoninë janë nga viti 2023, kur, sipas analizës nga portali statistikor “Landgeist”, bazuar në të dhënat e Eurostat, të rinjtë në Maqedoni (32.1) dhe Mal të Zi (33.3) janë të fundit në Evropë që largohen nga shtëpitë e prindërve të tyre.
Sipas analizës në Evropën Jugore dhe Ballkan, më shumë se gjysma e njerëzve të moshës 20-25 vjeç jetojnë me prindërit e tyre, ndërsa në Evropën veriore, kjo përqindje është nën 20% ose edhe nën 10%.
Në një kohë kur kostot e strehimit janë objekt i debatit të vazhdueshëm publik, të dhënat e Eurostat tregojnë se të rinjtë preken pak më shumë nga kostot e strehimit. Në vitin 2024, 9.7% e të rinjve (të moshës 15-29 vjeç) në BE jetonin në familje që shpenzonin 40% ose më shumë të të ardhurave të tyre të disponueshme për strehim (shkalla e barrës së strehimit), ndërsa e njëjta përqindje për popullsinë totale ishte 8.2%.
Në vitin 2024, kishte dallime të konsiderueshme në këtë normë midis vendeve të BE-së. Greqia (30.3%) dhe Danimarka (28.9%) regjistruan normat më të larta të mbingarkesës së kostos së strehimit, shumë më lart se ato në Holandë (15.3%), Gjermani (14.8%) dhe Suedi (13.5%). Nga ana tjetër, Kroacia (2.1%), Qipro (2.8%) dhe Sllovenia (3.0%) kishin normat më të ulëta të mbingarkesës së kostos së strehimit.
