Poezi nga Sabit Bajraktari!
Kur gjyshja Nafije iku në përjetësi
Të qash s’është marre – tha nëna me lot në sy
As për gëzim as për hidhërim
Hiç vrerin nga thellësi e zemrës
Faqet qull bani
Mos e mbyt zemrën me zemërim
Qaj biri im sa herë të kesh dëshirë
Qaj për dashurinë e humbur
Burrëria s’matet me mosderdhje lotësh
Qava kur u përshëndeta me vendlindjen
Për kujtimet që lash në dritare qava
Për mësuesit që do i shohë rrallë
Për librat e radhitura kujdesshëm
Ato do të vjetrohen
Ato do të vyshken
Do të mërziten besa
Do të harrohen nën kulmin e shtëpisë
S’do kenë kujt t’i rrëfehen
Pluhuri ka me ua ngulfat fjalët shpirtin
Qava për kohën kur s’qeshja si fëmijët e botës
Frikë kisha ta shikoj qiellin gri
S’doja t’i mblidhja gjethet e vjeshtës në oborr
Ashtu siç bënte nëna ime çdo stinë
Qava kur e humba babain
Ai qau për sa e sa çaste të jetës
Qau kur linda mbase edhe kur bëra hapin e parë
Kur mora rrugën për kurbet
Kur u rrëzova nga një pemë
Qava për humbjen e qenit tim
Të cilit emër kurrë nuk i vura
I kërkojë ndjesë e meritonte një të tillë
Një emër të bukur emër të vërtetë
Qava që s’rritesha sa vëllai im
Një pasdite harrova të buzëqesh
Qava që mosha m’i trishtoi sytë
Si sot më kujtohet kur humba një mik
Miq zemre e shpirti ishim për besë
Sikur ishte për ngutë iku rrugës pa kthim
Më vjen keq që s’isha për lamtumirën e fundit
T’ia thosha dy fjalë
Dhembjen pse ma mbolle në shpirt
Qava disa herë edhe prej frikës
Se mos shfaqej pikëllimi në sytë e saj
E dashuroja atë vajzë të bekuar
Frikë kam se më ka harruar
Tani për tani më ka mbetur edhe pak rrugë
Asnjë pikë lot që t’ia shuaj etjen dhembjes
Frikë kam se s’mund ta kapërcej lumin e zi
Verbëria dhe terri përherë më kanë hutuar
Syri e sheh Zotin qartë vetëm përmes lotëve*
Ata lot të bekuar ku t’i gjej
Ku ta gjej përkëdheljen e babës
Përqafimet e nanës dashurinë e motrave
Çdo ditë mundohem të qajë siç më ka hije
Siç e do zakoni siç e do shpirti
Siç e do dhembja siç e do organizmi
Qava teksa thurja këto vargje asketike
Dhe kokën ktheva me një anë
Turp më erdhi edhe prej hijes
S’munda ta shikoja drejtë në sy
Si të ishte gjysma ime
* Mendim i Viktor Hygos
(2 tetor 2024, Itali)
