Poezi nga Sahit Shala
Të marrsha të ligat politikë
Por me to s’di ku të ikë
Atëherë nuk më do askush
Mbetem të flas me mal e fushë
Porsi lepur në gëmushë
Për shumë vjet mendja s’na u mbush
Ju dëgjuam fjalë e prush
Por premtime nuk mban kush
Ja që tash zgjedhjet po vijnë
Ne të shkretët n‘pritje rrimë
Bijtë e shqipes ne i zgjodhëm
Mot për mot me ta u lodhëm
Plot premtime, gjë nuk sollën
S’ ka mbetur t’i zësh besë kujt
Nuk shkon kungulli gjithë mbi ujë
A thua kush do të paguajë
Ne po mbesim keq së keqi
Del më i zi i riu se i vjetri
Ndërrojmë si rruaza çdo tre vjet
Por për ne ilaç s’u gjet
Tash po bëhen njëzet vjet
I ka fajet populli vetë
Qe ju rrasi në këtë “Xhenet”
Të rroni si doni vet
Atë qe e thashë pakëz më parë
Asnjëherë s’dua ta marr
Se me të ligat që i keni
Nuk besoj se ndrin kuvendi
Uroj të dalin breza të tjera
Dhe për ne të dalë pranvera
