Shkup, 29 tetor – E takuam në burg – vetë na tha se dikur kishte qenë dekan i një fakulteti prestigjioz. Ka shkruar më shumë libra sesa një qytetar mesatar i Maqedonisë mund të lexojë gjatë gjithë jetës së tij.
Nga administrata e burgut thonë se ai ka shëndet mendor të brishtë, pothuajse nuk ka fjali që mund ta përfundojë pa u përlotur. Ashtu si jashtë në shoqëri, edhe brenda në burg ai nuk është dorëzuar dhe vazhdon të bëjë atë që e ka bërë gjithë jetën – është profesor, mban ligjërata për të burgosurit e tjerë dhe disa prej tyre madje po i mëson shkrim e këndim.
Edhe pse foli me mirësjellje me redaksinë e “Женски магазин” (“Revista e Grave”), kërkoi që identiteti i tij të mbetet i mbrojtur. Megjithatë, ai pranoi se burgu nuk është vend i këndshëm për t’u takuar me dikë, veçanërisht për një njeri që gjithë jetën ka gëzuar respekt për shkak të arsimimit dhe profesionit që ka ushtruar.
Nga administrata e burgut, ndërkohë, thonë se ai ka sjellje të shkëlqyer, por shëndet të dobët. “Nuk është për këtu,” thonë ata, “por kështu ka vendosur gjykata.” E kanë sjellë në burg edhe pse ai nuk i ngjan aspak profileve tipike të të dënuarve, madje as atyre që sillen mirë në institucionet ndëshkuese.
Sot ai ndodhet në repartin gjysmë të hapur të burgut të Idrizovës. Nga administrata thonë se, edhe pse janë të vetëdijshëm që ky i burgosur nuk i përket atij ambienti, “nuk do dinim çfarë të bënim pa të”. Ai është aq i dobishëm për komunitetin e të burgosurve, sa që është përfshirë drejtpërdrejt në procesin e edukimit, arsimimit, madje edhe të risocializimit të tyre.
Siç thotë vetë, “njëherë profesor, gjithmonë profesor”, dhe në repartin e tij ka marrëdhënie korrekte me të gjithë të burgosurit, të cilët i drejtohen me respekt të plotë dhe kujdesen për shëndetin e tij.
“Është e çuditshme,” thotë ai, “sa shumë njerëzi dhe solidaritet mund të ekzistojë mes të burgosurve. Ata kanë një etikë të veçantë që vërtet ia vlen të studiohet nga aspekti sociologjik.”
Publiku e kishte ndjekur me vëmendje procesin gjyqësor, i cili u cilësua si kontravers. Nga njëra anë, njerëzit mendonin se ishte e drejtë që profesorët të dënoheshin për marrje ryshfeti, por nga ana tjetër, kishte të tjerë që theksonin se persona që kishin dëmtuar buxhetin e shtetit me miliona kishin marrë dënime më të lehta.
Ku qëndron drejtësia në gjithë këtë histori, e ka vendosur gjykata – dhe vendimet gjyqësore nuk duhen komentuar. Por fakt është se ish-profesori, edhe në burg, nuk ka reshtur së qenë ai që ka qenë gjithë jetën – profesor, mësimdhënës dhe edukator – megjithëse tani nuk merr asnjë shpërblim financiar për këtë punë.
E se si e kalon kohën e lirë dhe çfarë bën në burg, mund ta dëgjoni në intervistën e plotë në vijim:
